Roma antica foro romano colosseo altare della patria circo massimo roma virtuale 3d lazio

Dzielnice rzymskie

 

Eur

Eur jest to dzielnica Rzymu, którą Mussolini kazał wybudować na Targi Światowe w 1942 roku, różni się zupełnie od innych części Rzymu.

 Wielkie surowe prostopadłościany przy szerokich, przeznaczonych na parady bulwarach wyglądają jakby wciąż były w budowie. Targi Światowe planowane na 1942 rok nie odbyły się, a dzielnica, której budowa rozpoczęła się w 1935 roku i miała zostać spektakularnie otwarta w dwudziestą rocznicę włoskiego faszyzmu, po wojnie zostala niedokonczona.

 W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych dobudowano tam głównie ogromne biurowce, budynki w pobliżu ogromnych parków przeznaczone na siedziby firm i agend rządowych.

Taka rozbudowa zadecydowała o dzisiejszej roli dzielnicy jako "pozamiejskiego" centrum biznesowego. Dla wielu Włochów EUR jest synonimem bogatego życia i łatwych pieniędzy.

Obecna nazwa EUR to skrót od Esposizione Universale Roma, wcześniej w projekcie nazywała się E42 i miała rozpocząć rozciąganie miasta w kierunku południowo-zachodnim, by kiedyś sięgnąć morza. Dziś znajduje się właśnie przy linii metra B biegnącej z Rzymu do nadmorskiego Lido. Dzięki temu bardzo łatwo jest dotrzeć do dzielnicy, jednak wsiadając w gwarnym pełnym turystów centrum i wysiadając na stacji EUR odnosi się wrażenie jakby w tym drugim w ogóle nie toczyło się życie.

Dzielnica nie była w końcu projektowana jako mieszkalna. Ulice są szerokie, żeby szybko można było się nimi poruszać, niewiele jest tam sklepów czy restauracji. Jako miejsce do mieszkania upodobali sobie EUR emigranci ze Stanów Zjednoczonych, którzy cenią sobie nową architekturę, bliskość starego miasta i zarazem bliskość lotniska, do którego łatwo stąd dojechać samochodem.

Turystów mogą zainteresować ciekawe muzea i przedwojenne gmachy będące typowymi przykładami architektury z okresu faszyzmu.

Centrum dzielnicy to plac Marconiego z wielkim obeliskiem na środku rotondy. Plac znajduje się przy zbiegu szerokich bulwarów inspirowanych starożytną architekturą. Przy placu mieści się Narodowe Muzeum Sztuki Ludowej z ciekawą ekspozycją sztuki użytkowej z całych Włoch. Inne interesujące muzea w pobliżu to Narodowe Muzeum Prehistorii i Etnografii, Muzeum Wczesnego Średniowiecza oraz Muzeum Cywilizacji Rzymskiej, w którym prezentowany jest m. in. model miasta z IV w., który świetnie prezentuje układ przestrzenny Rzymu.

Budynek Palazzo Della Civilta del Lavoro, wybudowany w latach 1938-1943, to tzw. kwadratowe koloseum, zwracający uwagę budynek miał być idealnym połączeniem klasycyzmu i nowoczesności, teraz jest typowym przykładem faszystowskiego stylu.

Warto także zobaczyć stadion sportowy tradycyjnie nazwany PalaEUR, dziś PalaLottomatica (nazwana na cześć sponsora Lottomatiki - największego na świecie operatora loterii, m. in. włoskiego Lotto), zaprojektowanego na letnie Igrzyska Olimpijskie w 1960 roku. Odbywał się tam m. in. olimpijski turniej koszykówki.

Do 2008 roku atrakcją dzielnicy był także LunEur, czyli największy w Rzymie i jeden z najstarszych we Włoszech parków rozrywki. Założony w 1953 roku, został ze względów bezpieczeństwa zamknięty 55 lat później.

 

 

Coppedè – dzielnica pełna fantazji

Dla tych, którzy chcą na trochę uciec od zgiełku centrum Rzymu i zobaczyć inne ciekawe miejsca naszego miasta polecamy wyprawe do dzielnicy Trieste , a dokładniej do jej pełnego fantazji centrum jakim jest rejon Quartiere Coppedè. Został on tak nazwany od nazwiska architekta florenckiego, Gina Coppedè, który go zaprojektował i zbudował w latach 1913-1927. Na tę mini dzielnicę składa się 26 budynków mieszkalnych i 17 willi, których eklektyczny styl architektoniczny jest połączeniem elementów liberty, art decò, baroku i manieryzmu, a nawet średniowiecza i antycznej Grecji.

Główne wejście do Quartiere Coppedè znajduje się tuż przy skrzyżowaniu trzech ulic: Via Tagliamento, Via Arno i Via Dora. Stanowi je monumentalny łuk, który łączy dwa budynki wzniesione po obu stronach Via Dora. Tuż przed nim, po prawej stronie, wita przybyłych statua Madonny z Dzieciątkiem. Zaskakującym elementem łuku są dwa wewnętrzne balkony oraz duży żyrandol z kutego żelaza, który oświetla przestrzeń pod budowlą.

Via Dora prowadzi nas do placu Piazza Mincio – centrum dzielnicy. Na środku placu stoi malownicza Fontanna Żab, zbudowany w 1924. Jak mówi sama nazwa, główną atrakcją wodotrysku są te sympatyczne płazy kochające wodę i królujące nad każdą z mis fontanny. Podobno któraś z nich to zaklęty królewicz lub multimilioner…

Charakterystycznym elementem placu i całej dzielnicy jest bajkowy Dom Wróżek (Casa delle Fate) stojacy przy placu Mincio u zbiegu ulic Via Aterno i Via Brenta. Totalne przemieszanie stylów oraz asymetria budowli robią duże wrażenie na każdym przechodniu. Loże i łuki, wielobarwne fryzy, średniowieczne w smaku obrazy, ozdoby kwiatowe, marmur, cegła, trawertyn, glina, szkło szokują bogactwem środków i zmuszają do wiary w potęgę sztuki. Niezwyczajne jest również ogrodzenie i brama kute z żelaza i przyozdobione drewnem.

Tuż obok Domu Wróżek, po przeciwnej stronie ulicy Via Brenta stoi tajemniczy Dom Królestwa, którego fasada wyróżnia się asymetrycznym łukiem zwieńczonym wielką maszkarą z wyraźne babilońskimi rysami. Pod nią, nad głównym portalem rozciąga swą sieć wielki, żółty pająk… Może to dom wiedźm?

Inne budynki w okolicy zachowują podobny styl pełen ozdób, różnokolorowych materiałow, stylizowanych figur, przedziwnych wież i łuków oraz wszechobecnych zielonych pnączy.

 

 

Dzielnica  Garbatella

Historia powstania tej dzielnicy zaczyna się w czasach powojennych,rozwój architektoniczny w Rzymie w tym okresie  stworzył korzystne warunki do powstania nowego osiedla przeznaczonego dla pracowników ,gdzie dominowała Bazylika św.Pawła za murami.
Na początku osiedle było w stylu “miasto-ogród”,rozległe  miejsca do uprawy roślin przeznaczone były dla  mieszkańców ,aby mogli posiadać dodatkowe źródło dochodów. W okresie faszystowskim miejsca na  ogrody uprawne zostały zredukowane i budowlę domów jednorodzinnych zastąpiono stawianiem bloków mieszkalnych. Pozostała jednak zawsze tendencja mieszkańców Garbatelli do posiadania małych ogrodów i upra wy roślin.
Do zwiedzania w dzielnicy Garbatella są Katakumby di Commodilla z bazyliką, kościół poświęcony św.Izydorowi i kościół św.Franciszka Saweria. Do dzielnicy można dojechać  metrem lini “B” wysiadając na stacji Garbatella.

 

 

San Lorenzo

Dzielnica San. Lorenzo została zbudowana w latach 1884-1888 w Rzymie, były to lata kryzysu budowlanego,wiele zaczętych konstrukcji pozostało niedokończonych slużąc za schronisko dla najbiedniejszej klasy.W 1909 r zrealizowano projekt o uporządkowaniu dzielnicy.
W czasach wojennych nominowana dzielnicą czerwoną dzięki bohaterskiej opozycji mieszkańców podczas  Marszu na Rzym. Struktura urbanistyka dzielnicy przypomina wydłużony prostokąt  ograniczony murami. Labikańskimi,cmentarzem Vaterańskim i ulicą Tiburtina. Stanowiła z punktu izolacji usytuowania jak również rodzajem klasy społecznej mieszkańców (rzemieślnicy,kolejarze, tramwajarze, murarze, fabri, hydraulicy)  odrębne państwo w Rzymie. Ze względu na znajdujące się w obszarze dzielnicy magazynów (scalo merci) w czasie II wojny światowej ucierpiała z powodu bombardowań podobnie jak osiedle Tiburtina, Tuskolana, Labicano, Prenestino i Casilino.
W czasach powojennych pozostała nadal dzielnicą pracowników. Dzisiaj bardziej niż inne dzielnice jest osiedlem dla wszystkich,uczęszczanym przez studentów,urozmaicona różnorakimi barami,restauracjami i klubami kultury.

 

 

Trastevere

Uważana przez wszystkich dzielnicą  autentycznie  rzymską,gdyż zachowała swój charakter i styl sprzed wielu lat.Urbanistyka bogata w małe sklepiki pomiędzy zaułkami krążączmi wokół głównego placu św.Mari na Trastewere przyciąga turystów, a także mieszkańców  Rzymu ,którzy chętnie wieczorem spacerują po uliczkach osiedla.
Kościół św. Mari na Trastewere został zbudowany w 220 neszej ery. W 1138 r. na życzenie papieża Innocencego II dobudowano dzwonnicę, która została wykończona za Papieża Clementa XI.W 1702 r.dobudowano  przedsionek przyfrontowy wykonany według projektu Carla Fontana. Na ścianie frontowej znajdują  się mozajki wykonane w XII w.przedstawiające Matkę Bożą na tronie z Dzieciątkiem oraz procesję dziesięciu dziewic. Wewnątry kaplicy można podziwiać kolumny i kapitoły prawdopodobnie pochodzące z antycznej świątyni egipskiej,absydę udekorowaną mozajkami i freskami ręki  Piotra Cavalliniego, sufity mistrzostwa Domenichina i dekoracje Carla Maratta. W pobliżu kościoła znajduje się Akademnia dei Lincei założona w pierwszej połowie VI w. przez Federico Cesi ,oraz Galeria Corsini posiadająca dzieła sztuki z okresu barokowego.

 

 

Gianikolense

Gianikolense jest 12 dzielnicą Rzymu,znajdującą się na wschodzie Rzymu. Nazwę przyjeła od wygórza Gianikolo,położona pomiędzy ścianami  murów aureliańskich i rzeki Tewere.Z innych stron ograniczona Aurelią Antyczną i murami gianikolense do ulicy Casaletto.Osiedle zwane jest “Zieloną Górą”,a część na samym wzgórzu podzielona jest na dwie części:”Nową Zieloną Górę” i “Starą Zieloną Górę.

Dzielnica oferuje zwiedzyjącym wiele atrakcji turystycznych,jak katakumby w Bazylice San Pankrazio ,piękny park Doria Panfili-największy park w Rzymie.Słynna jest ze znanego filmu “Ragazzi di vita” reżyseri Pasoliniego.W tej dzielnicy mieszka wiele osobników kariery publicznej, aktorzy, piłkarze, śpiewacy i politycy.

Znajduje się tu wiele instytucji kulturalnych jak Akademia Amerykańska w villi Aurelia,Grande Oriente -siedziba organu kierowniczego masoneri  w willi Vascello, teatr “Vascello”mający duży wpływ na życie kulturalne mieszkańców.

 

 

Foro Italico- dzielnica zwycięstwa

Dzielnica Zwycięztwa w pierwszej połowie 1900 rozbudowana została w kierunku północno wschodnim z szerokim zakresem  usług sportowych (stadion) i biurokratycznych (ministerstwo spraw wewnętrznych) budynek sądu na placu Clodio,siedziba radia na ulicy Teulada. W 1929 dano początek realizacji  budynku,który do czasów upadku faszyzmu nosił nazwę Foro Mussolini z wysokim obeliskiem naprzeciwko budowli z imieniem Mussoliniego wyżłobionym w kamieniu.
W 1927 r.De Debbio rozpoczął budowlę Akademi Wychowania Fizycznego,która dzisiaj jest siedzibą CONI (krajowa komisja olimpiad włoskich). Pierwszy budynek, jest budynkiem gościnnym,dzisiaj służy jako rodzaj hotelu dla młodzieży,zrealizowany przez De Debbio w 1930 r..Na alei Olimpiad jest Dom sal gimnastycznych,wzniesiony w 1935-36 roku według projektu Luigiego Moretti i udekorowany mozajkami wykonastwa Antonio Canevari. Dalej jest stadion pływacki wykończony w roku 1960r. Za stadionem pływackim znajduje się  stadion tenisowy projektu Constantino Costantini pomiędzy 1933 i 1934 roku.
Na placu wznosi się obelisk,naprzeciwko którego widać most Duki Daosta. Na wysokości wybrzeża Marszałka Diaz znajduje się stadion Farnesina mieszczący okło pięciu tysięcy miejsc.W okolicach stadionu w 1957 roku został wybudowany Miądzynarodowy Dom Studenta i budynek Farnesina.

 

 

Testaccio

Dzielnica położona na południe od Aventino i po lewej stronie Tybru.Wyróżnia się zachowaniem dawnych tradycji i pierwotnego ducha mieszkańców  w odróżnieniu od innych dzielnic,które straciły smak rodzinności,którym tak bardzo charakteryyował się Rzym.

Pomimo rozwoju osiedle pozostało prznajmniej na ile to było możliwe przy prostych metodach życia i według “możliwości człowieka”. Dzielnica jest znana z samej siebie ,lecz oprócz tego słyna z grupy piłkarzy,którzy w latach trzydziestych mieli tam swoje mityczne boisko “boisko Testaccio”.